هایپر تره بار | آماده سازی باغ میوه
13 مرداد 1397

آماده کردن محل باغ

نحوه تهیه زمین برای کاشت درختان میوه بدین قرار است:

 ١- تسطیح زمین

(در زمانی که سیستم آبیاری از نوع سطحی می باشد ضروری است، البته همه خاکها نیازمند تسطیح نیستند.)

برای تهیه زمین یا آماده کردن زمین قبل از هر نوع عملیات در روی زمین بایستی آن را تسطیح و تراز بندی نمود؛ زیرا درختان میوه به علت این که مدت های زیادی در یک محل معین زندگی می کنند بنابراین باید کلیه عملیات مربوط به تهیه زمین به نحو احسن انجام گیرد. در زمین های با شیب تند، محل مورد نظر برای احداث به صورت تراس یا سکو در می آید که هر تراس یا قطعه آن بایستی مسطح باشد. در زمین هایی که شیب کمی دارند نیز در ابتدا باید به تسطیح آن و از بین بردن ناهمواری های جزیی زمین اقدام کرد تا در اثر آبیاری و یا بارندگی زمین شسته نشود.

تسطیح عبارتست از صاف کردن زمین و هموار کردن آن به منظور بهتر شدن وضع آبیاری و سایر عملیات کاشت و داشت می باشد. اگر زمین مورد کاشت مسطح و هموار نباشد آب نمی تواند به طور یکنواخت و مرتب به تمام درختان برسد و همین طور درختانی که در قسمتهای بلندی زمین کاشته می شوند، خاکهای آنها شسته شده و ریشه های درختان در مجاورت هوا قرار گرفته و بیرون می مانند و خشک می شوند و بالعکس درختانی که در قسمت گود زمین کاشته شده اند به علت انباشته شدن خاکهای قسمت های بلند در پای آنها به اصطلاح خفه می شوند و در نتیجه از بین می روند.

بنابراین تسطیح زمین یکی از کارهای ضروری برای کاشت گیاهان باغی می باشد. در دامنه تپه ها برای کاشت گیاهان باغی و درختان میوه در ابتدا تپه ها را به صورت تپه پلکانی تراز و هموار نموده و سپس عملیات کاشت را شروع می نماییم. عملیات تسطیح و ترازبندی زمین ها به طور کلی توسط بلدوزر و لودر و گریدر انجام می گیرند. در صورتی که یک، خاک نیازمند تسطیح باشد بهتر است که ابتدا چاله های موجود در باغ با استفاده از خاکی که از بیرون آورده شده، پر شده و سپس اقدام به تسطیح باغ نمود. ماشین آلات برای تسلیح خاک عبارت از لودر، بولدوزر گریدر و کامیون و غیره می باشد.

۲- کودپاشی

بعد از تسطیح زمین، با توجه به وضع خاک و مقدار مواد آلی موجود، عملیات کودپاش دامی صورت می گیرد که برای این منظور از کود دامی پوسیده به مقدار ۳۰ تا ۴۰ تن در هکتار (۳ تا ۴ کیلومتر مربع در سطح خاک، به طور یکنواخت، استفاده می شود و بلافاصله زمین به وسیله گاو آهن یا هر وسیله دیگر شخم زده می شود.

عمق این شخم بایستی ۲۰ سانتیمتر باشد که کود شیروانی به زیر خاک رفته تا مقداری از دسترسی علفهای هرزی که در لایه های سطحی رشد می کند خارج شود و به ویژه در اصلاح لایه های عمقی مؤثر باشد. زمان کودپاشی بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه و هم چنین زمان کاشت درختان جوان انهال) دارد. اگر کاشت درختان در بهار انجام گیرد کود دامی را باید در پاییز به خاک اضافه نمود در صورتی که در پاییز اقدام به کاشت گردد بایستی در بهار و یا حداقل در تابستان عمل کودپاشی را انجام داد.

۳شخم عمیق

پس از انجام عمل کودپاشی به وسیله آلات و ادوات شخم زنی، شخم عمیقی در حدود ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر در خاک ایجاد می نماید که او کود به طور کامل با خاک مخلوط شود و ثانیه خاک زمین مورد کاشت نرم گردیده تا عملیات بعدی بطور آسان تری انجام گیرد. عمل شخم زدن زمین همزمان با کودپاشی در بهار یا پاییز انجام می گیرد.

۴- دیسک زدن

بر اثر انجام عمل شخم مقداری کلوخ و یا قطعات داشت خاک به وجود می آید که در موقع کشت و پیاده کردن نقشه و غیره اشکالاتی بوجود می اورد. برای خرد کردن این کلوخ ها احتیاج به عمل دیسک زدن می باشد. اصولا دیسک عمود بر جهت تشخم زده می شود تا شبارهائی که بین خیش های گاو آهن بوجود آمده، هموار نماید و در عین حال کلوخ ها را نیز خرد کند.

۵ماله کشی

پس از دیسک زدن زمین، زمین را ماله می کشند. ماله ممکن است چوبی یا آهنی باشد. اکثر ماله و هرس با هم زده می شوند، بدین ترتیب که اول هرس یا دندانه را به تراکتور یا هر وسیله دیگری که با آن کار می کنند، می بندند و در پشت، ماله را به تراکتور وصل می نمایند. کار هرس جمع آوری ریشه علفهای هرز و نیز قلوه سنگ های موجود در سطح زمین می باشد و ماله نیز شیارهای کوچک حاصله از عملیات قبل را هموار و مسطح می نماید.

۶- گونیا کردن فرمین

برای اینکه عملیات داشت و برداشت در باغ در آینده به آسانی انجام پذیرد و امکان استفاده از ماشین آلات مختلف در عملیات از قبیل سم پاشی و دفع علف های هرز و غیره میسر باشد بایستی درختان را روی ردیف کشت نمود. پس برای این که درختان مورد کاشت به صورت ردیفهای مرتب باشد باید زمین را گونیا نمود.

برای این منظور ابتدا در گوشه زمین به وسیله دو میل چوبی و مقداری نخ یک خط مستقیم کشیده و خط دیگر را بر آن عمود رسم می کنیم. برای رسم دو خط عمود بر هم در روی زمین می توان از خاصیت مثلث قائم الزاویه (مربع وتر برابر است با مجموع مربعات دو ضلع دیگر یا به عبارتی مربع وتر برابر با مجموع مربعات دو ضلع قایم) استفاده کرد. بدین ترتیب که خطی در امتداد یکی از ابعاد زمین رسم کرده و بر روی آن از نقطه A به اندازه ۴ متر جدا می کنند تا نقطه B به دست آید. سپس دایره ای به کمک ریسمان به مرکز A و به شعاع ۴ متر و دایره ی دیگری به فاصله ۳ متر در امتداد ضلع دیگر از نقطه A اندازه گرفته از انتهای ۳ متری به مرکز C و شعاع ۵ متر رسم کرده و خط AB را امتداد می دهیم. این خط عمود بر خط AC خواهد بود. سپس از نقطه A شروع کرده به اندازه فواصلی که برای درختان در بین ردیف ها در نظر گرفته می شود جدا می کنیم و این کار را روی خط AC و هم روی خط AB انجام می دهیم و خطوطی به موازات دو خط اولیه رسم می کنیم .

در نتیجه این کار، زمین به صورت شبکه ای در می آید و این خطوط در نقاطی همدیگر را قطع می کنند، کلیه نقاط حاصله محل کشت درختان خواهد بود که بایستی با کوبیدن میخ های چوبی یا ریختن مقداری گچ آنها را علامت گذاری نمود. این روش، روش کاشت چهار گوش است البته درختان به صورت لوزی و شش گوش نیز کاشته می شوند. برای مثال اگر وتر ۵ متر و هر یک از اضلاع قائم به ترتیب ۳ یا ۴ متر باشند حاصل رابطه بالا چنین خواهد بود.   یا ۲۵ = ۹ + ۱۶ بنابراین کوچک ترین اضلاع مثلث برای گونیا کردن ۳ و ۴ و ۵ متر است و اگر مساحت زیاد باشد می توان هر کدام از اعداد فوق را در یک عدد معین ضرب کرده و حاصل آنها أضلاع مثلث خواهد بود. مثل: ۶ و ۸ و ۱۰ و یا ۱۲ و ۱۶ و ۲۰ و غیره . این مثلث را به وسیله ریسمان در یک گوشه ای از زمین پیاده می کنند و اضلاع قائم آن را به وسیله ژالون و با استفاده از حالت ۳ نقطه که فقط یک خط راست از آنها عبور می کند ادامه می دهند و زمین گونیا یا قائم می شود.

۷- تعیین محل گودها ( محل کاشته) یا تهیه نقشه کاشت و تعیین محل کشت درختان

برای پیاده کردن نقشه باغ باید. اول محل کاشت اولین درخت را تعیین و بر حسب این محل اولین درخت را توسط ریسمان مشخم ساخت. برای این کار در یکی از گونه های زمین نقطه ای که به اندازه نصف فاصله کشت از دو مرز همان گونه باغ فاصله داشته باشد با کوبیدن میخ چوبی مشخص می گردد، از این نقطه توسط ریسمان اولین ردیف درخت کاری که ترجیح داده می شود نشرقی غربی باشد روی زمین ایجاد می شود. مرحله بعد در روش های مربعی و مستطیلی و داربستی دو خط عمود بر خط اولیه از دو انتهای آن است. نقشه کاشت درختان در باغ و تعیین محل کاشت آن ها در سطح وسیع با استفاده از دوربین های نقشه برداری و در سطح کوچک با استفاده از هشتاب و چوبهای نشان انجام می شود.

اصولا فاصله کشت درختان بر حسبه میزان رشد، رقم میوه، نوع پایه مورد استفاده، حاصل خیزی خاک و نوع ماشین آلات مورد استفاده با مکانیزاسیون تعیین می گردد. وقتی گونیای زمین تمام شد با در نظر گرفتن فواصل مورد نیاز برای کاشت درختان، در روی أضلاع قائم گوتبای زمین فواصل کاشت را انتخاب کرده و به وسیله ریسمان کار خطوطی به موازات هر یک از اخلاع قائم ایجاد می نمایند. تقاطع این ریسمان محل کاشت درختان خواهد بود و بایستی به وسیله میخ چوبی و یا گچ و غیره علامت گذاری شود. بدین ترتیب محل کلید نهال هایی را که می بایستی کاشته شود معلوم می گردد.

 ۸- گودبرداری یا چاله کنی

زمان گودبرداری یا چاه کنی با زمان درختکاری در ارتباط است بدین معنی که اگر موقع کاشت نهال در اواخر پائیز باشد، چاله ها نیز بایستی در پائیز کنده شود. ولی اگر نهال ها در اوائل بهار یا اواخر زمستان کاشته خواهند شد، می توان چاله کنی را نیز به اواخر زمستان موکول نمود، اما باید توجه داشت بهتر است، حفر چاله ها در پائیز صورت گیرد تا بارندگی های زمستان در داخل چاله پرشده و قسمتی جذب خاک اطراف چاله شود و در اثر یخبندان خاک اطراف چاله خرد و پوک گردد.

بدیهی اهمیت در این صورت ممکن استه چاله ها کمی سرمت لازم داشته باشد. وقتی محل کاشت نهال ها معلوم گردید بنا به مرغوبیت عمق خاک و نوع درخت مورد نظر جهت کاشت، چاله گنی را شروع می کنند. بعد چاله ها را از ۴۰ طول بر ۴۰ عرض × ۴۰ سانتیمتر عمق تا۱۰۰× ۱۰۰× ۱۰۰ سانتی متر می باشد. هر قدر عمق خاک زراعی زیاد باشد مرغوبیت آن بیشتر باشد ابعاد چاله را کم و برعکس اگر خاک زراعی کم عمق و نامرغوب بأن ابعاد چاله ها بیشتر خواهد بود. با توجه به شرایط خاک و نوع درخت پس از پایان عملیات مربوط به گود برداری  باید یادآور شد که بهتر است.

همیشه در موقع چاله کنی یا زمان حفر گودال حتما به این موضوع توجه داشت که خاک سطحی خاک زراعی) در یک سمت چاله و خاک قسمت عمیق چاه در جهت دیگر چاله ریخته بی تلمبار شود و در موقع پر کردن چاله ها و کاشت نهال حتما از خاک سطحی و زراعی استفاده شود و خاک تحت الارض در سطح مزرعه پخش گردد. عملیات کاشته که بعد از عملیات تهیه زمین آغاز می گردد عبارت از کاشت نهال، ایجاد جوب های آبیاری در ردیف درختان، ایجاد جوب های آبرسانی اصلی در اطراف باغ از محل ورودی آب تا ابتدای جوب های ردیف های درختان، سله شکنی، وجین، آبیاری و سمپاشی می باشد.

بیشتر در اصول احداث باغ میوه