نام: بوته گوس بری
نام انگلیسی: Gooseberry
نام علمی: Ribes uva-crispa -and syn. Ribes grossularia
خانواده: Grossulariaceae
مشخصات:
بوته گوس بری بومی اروپا ، قفقاز و شمال آفریقا است. این گونه در مناطق پراکنده در آمریکای شمالی نیز به ندرت بصورت طبیعی یافت می شود. بوته های گوس بری میوه ای خوراکی تولید می کند و کشت آن از نظر تجاری حائز اهمیت است. توزیع بومی گوس بری نامشخص است. زیرا ممکن است در مناطق زیر کشت و مناطق اطراف به صورت طبیعی تکثیر شود.
گوس بری عموماً به عنوان یک گونه در زیرمجموعه Ribes قرار می گیرد ، اما گیاه شناسان گروسولاریا را به عنوان یک جنس جداگانه تلقی می کنند، اگرچه ترکیب بین گوس بری و ارقام دیگر بری ها (به عنوان مثال ، جاستابری) نیز امکان پذیر است. زیرمجموعه Grossularia ، تا حدودی در ساقه های خاردار تفاوت دارند ، و به این ترتیب که گلهای آنها بصورت یک تا سه تایی در ساقه های کوتاه رشد می کنند اما در در گونه racemes اینطور نیست. این گونه یکی از چندین رقم مشابه در زیرشاخه Grossularia است.
بوته گوس بری تا ارتفاع ۱٫۵ متر (۵ فوت) و عرض یک متر و یا بیشتر می رسد. شاخه هایی با برگ های جانبی دارد و گلهای آن زنگ شکل ، به صورت جداگانه یا به صورت جفت در گروههای ۳ یا ۵ برگی لبه دار گرد ، ظاهر می شوند. میوه گوس بری از انواع بری ها به شمار می آیند ، گوس بری وحشی کوچکتر از انواع مختلف گوس بری کشت شده است ، اما اغلب دارای طعم خوب هستند. میوه ها عموما پرز دار است. رنگ گوس بری معمولاً سبز است ، اما انواع نادری از آن به رنگ قرمز (تا بنفش) ، زرد و سفید وجود دارد. میوه گوس بری رقم Ribes hirtellum می تواند به رنگ سبز یا بنفش تیره تا سیاه باشد.
شرایط اقلیمی
به نظر می رسد آب و هوای جزایر بریتانیا به گونه ای است که گوس بری را به کمال برساند ، و حتی ممکن است این گیاه با موفقیت در مناطق شمالی اسکاتلند نیز با موفقیت رشد کند. در واقع ، گفته می شود که طعم میوه با افزایش عرض جغرافیایی بهبود می یابد. در نروژ حتی ، بوته ها در باغهای ساحل غربی این کشور تقریباً تا دایره قطب شمال شکوفا می شوند و تا شمال ۶۳ درجه گونه های وحشی گوس بری یافت می شود. گوس بری برای مناطقی که تابستانهای خشک دارند مناسب نیست، گرچه در بعضی از مناطق مرتفع با موفقیت و سازگاری رشد می کند. بطور کلی گوس بری در مناطق شمالی و مرطوب که در معرض نور کامل آفتاب برای رسیدن میوه باشد، به خوبی رشد می کند. کشت گوس بری تقریبا در هر نوع خاکی موفقیت آمیز خواهد بود اما خاک لومی شنی غنی یا آبرفت سیاه را ترجیح می دهد و در زمین های مرطوب عملکرد بهتری دارد.
تکثیر
روشهای ازدیاد بوته گوس بری توسط قلمه و کاشت بذر است. قلمه هایی که در پاییز کاشته می شوند به سرعت ریشه می گیرند و می توانند طی چند سال شروع به باروری کنند. گیاهانی که از دانه رشد می کنند به سرعت بوته هایی با بار زیاد و سالم تولید می کنند. هرس گوس بری باید انجام شود تا نور وارد بوته شود و به رشد جدید شاخه های سال آینده فرصت دهد. میوه گوس بری در خارهای جانبی و شاخه های سال قبل تولید می شود.
آفات
بوته های گوس بری در مقابل کرم های مارپیچی (Abraxas grossulariata) آسیب پذیر هستند. در زراعت ، بهترین روش برای از بین بردن آنها ، برداشتن لاروها بصورت دستی به سرعت پس از افتادن آنهاست. تخمهای این کرم روی برگهای گوس بری می افتد. گیاه گوس بری همچنین یک گیاه میزبان ارجح برای پروانه کاما (Polygonia c-album) است که لاروها در مرحله رشد به طور مکرر از گیاه تغذیه می کنند.
