نام: انگور فرنگی ردکارنت
نام انگلیسی: redcurrant, or red currant
نام علمی: Ribes rubrum
خانواده: Grossulariaceae
مشخصات:
انگور فرنگی ردکارنت عضوی از سرده Ribes در خانواده انگور فرنگی است. این گیاه بومی اروپا است و در طبیعت بطور وحشی می روید. انگور ردکارنت در اروپا و آمریکا بسیار مورد توجه است و امروزه به طور گسترده ای کشت و تولید می شود.
ردکارنت درختچه ای برگریز است که به طور معمول بین ۱ الی ۱٫۵ متر و گاهی اوقات تا ۲ متر ارتفاع می گیرد. این گیاه برگهای پنج لبه ای دارد که به صورت مارپیچ روی ساقه ها ظاهر می شوند. گلهای انگور ردکارنت به رنگ زرد و سبز در خوشه های آویز با اندازه ۴ الی ۸ سانتی متر قابل مشاهده اند. این گل ها به دانه های انگور مانند خوراکی به رنگ قرمز روشن و شفاف تبدیل می شوند که هرکدام در حدود ۸ الی ۱۲ میلی متر قطر داشته و هر خوشه بین ۳ تا ۱۰ انگور دارد. یک بوته ردکارنت مستقر در زمین می تواند از اواسط تا اواخر تابستان ۳ الی ۴ کیلوگرم انگور فرنگی تولید کند.
در حالی که انگور ردکارنت بومی شمال و شرق اروپا هستند، بزرگ ترین تولیدکنندگان این میوه اولین بار در بلژیک و شمال فرانسه در قرن هفدهم دست به تولید این محصول زدند. در دوران مدرن، ارقام متعددی از انگور فرنگی برای تولید انتخاب شده اند. برخی از این ارقام از باغها خارج شدند و می توان آنها را در طبیعت وحشی در سراسر اروپا و آسیا یافت.
انگور فرنگی وایت کارنت که همانطور که از نامش برمی آید میوه ای سفید رنگ دارد نیز از ارقام انگور فرنگی است. اگرچه این رقم یک نوع شیرین و با رنگ متفاوت از ردکارنت است اما یک گونه گیاه شناسی جداگانه بشمار نمی آید. با این حال آنرا با نام هایی مانند Ribes sativum یا Ribes silvestre به بازار عرضه می کنند و به عنوان میوه ای متفاوت به فروش می رسد.
بوته های انگور ردکارنت نور کم و نیم سایه را به نور کامل خورشید ترجیح می دهند. این گیاهان به خاک مقاوم بوده و می توانند در اکثر انواع خاک رشد کنند. بهترین نوع خاک برای این گیاه خاک های لومی شنی است. انگور ردکارنت گیاهی مقاوم است که نیاز به مراقبت و نگهداری چندانی ندارد و می توانند به عنوان یک گیاه زینتی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
میوه رسیده انگور رد کارنت شیرین است و کمی طعم ترش دارد که نسبت به نوع سیاه آن کمی اسیدی تر است. میوه انگور فرنگی سفید نیز همان طعم ترش را دارد اما شیرینی بیشتری دارد. ردکارنت اگرچه اغلب برای تهیه مربا و پخت و پز کشت می شود، اما غالباً به صورت خام و تازه خوری مثلا در ترکیب سالاد یا تزیین کیک یا نوشیدنی در فصل تابستان مصرف می شود.
تصویر ۱- ژله معروف انگور فرنگی ردکارنت
مصارف
در اروپا از انگور فرنگی استفاده های مختلفی میکنند و این میوه جایگاه ویژه ای در مناطق مختلف دارد. در انگلستان ، نوعی مربای قرمز چاشنی از ردکارنت تهیه می شود که اغلب با گوشت گوسفند یا گوشت شکار از جمله گوشت گوزن، بوقلمون و غاز در جشن های کباب پزی و یا یکشنبه سرو می شود. این چاشنی در اصل یک مربا است و به همان روش و با افزودن شکر به انگور ردکانت و جوش آمدن و از صافی رد کردن درست می شود.
در فرانسه و در کافه Bar-le-duc نوعی ژله دست ساز و بسیار کمیاب بنام “ژله لورین” از انگور فرنگی سفید یا قرمز ساخته می شود. تهیه این ژله با روش های سنتی خاص انجام میشود که خود باعث معروفیت آن شده است.
در اسکاندیناوی و شلسویگ-هولشتاین، این میوه غالباً در سوپ میوه ها و پودینگ های تابستانی استفاده می شود.
در اتریش ، انگور فرنگی پرمصرف ترین ماده ای است که برای شکلات Linzer استفاده می شود که می توان در حالت تازه و بدون افزودن شکر از آن لذت برد.
در مناطق آلمانی زبان ، شربت انگور فرنگی و یا شهد مشتق شده از انگور فرنگی به آب سودا اضافه می شود و به عنوان یک نوشیدنی تازه به نام Johannisbeerschorle میل می شود. دلیل این نامگذاری آنست که گفته می شود انگور ردکارنت (Johannisbeeren ، “انگور جان” به آلمانی) ابتدا در روز سنت جان، که به عنوان روز تابستان (۲۴ ژوئن) نیز شناخته می شود، می رسد.
در روسیه ، انگور فرنگی قرمز ردکارنت همه جا وجود دارد و در مربا، کمپوت و دسرها استفاده می شود. همچنین از آن برای تهیه ‘Kisel یا Kissel’ (یک نوشیدنی سالم و شیرین) استفاده می شود. این نوشیدنی مخلوط با انواع بری ها و میوه های تازه (مانند توت قرمز ، گیلاس ، بلوبری ، سیب) تولید می شود. برگهای انگور فرنگی در طب سنتی نیز کاربرد زیادی دارند این گیاهان در قرن یازدهم در باغ های صومعه روسیه کشت می شدند.
