پیوند گردو ایرانی
پیوند جوانه و شاخه در گردو ایرانی (Juglans regia) مشکل بوده که شاید علت آن سرعت نسبتا آرام تشکیل کالوس آن می باشد. البته در نواحی با آب و هوای گرم سرعت تشکیل کالوس آن بهتر میباشد.
باید چوب پیوندک گردو را در طول فصل خواب و دقیقا قبل از متورم شدن جوانه، جمع آوری کرد. می توان چوب پیوندک گردو را در یخچال بیش از شش ماه نگهداری کرد و پس از تکامل رشد اولین برگ های پایه، آنها را پیوند نمود. برای انجام پیوند جوانه در پاییز، چوب پیوندک تازه را از شاخه فصل جاری برداشت می نمایند.
در درختان بالغ و بارور، بسیاری از جوانه ها از نوع جوانه گل می باشند که برای پیوند مناسب نمی باشند. به همین علت، باید درختانی که از آنها چوب پیوندک تهیه می شود، را با هرس سنگین در حالت رویشی نگه داشت، یا می توان یک یا تعداد بیشتری از شاخه های درختان بالغ را هرس کرد تا رشد رویشی آنها تحریک شود. چوب پیوندک دو ساله برای پیوندک بسیار مطلوب می باشد.
برای افزایش موفقیت در پیوند جوانه و شاخه در گردو، باید پایه ها را در حال رشد فعال نگه داشت و آنها را بخوبی آبیاری و تغذیه نمود. در زمان انجام پیوند گردو، باید دمای مینیمم روزانه C°۱۵ و دمای ماکزیمم روزانه ۳۰°C می باشد ( C 30-15).
پیوند را در بهار و پس از تکامل اولین برگهای پایه می توان انجام داد. بر اساس قطر پایه و پیوندک، از روش های زبانهای و جانبی برای پیوند استفاده می شود.
بهترین روش برای گردو پیوند وصله ای بوده، زیرا این گیاه دارای پوست خیلی ضخیم بوده و انجام پیوند T در آن مشکل می باشد. پیوند وصله ای را می توان در بهار با چوب پیوندک خواب و یا در تابستان و پاییز با چوب پیوندک تازه انجام داد. قبل از انجام پیوند وصله ای با چوب پیوندک خواب انبار شده، باید پایین این پیوندک را به مدت چند روز و تا زمانی که پوست براحتی از چوب جدا شود، در آب C° ۲۰ قرار داد. برای بهبود گرفتن پیوند گردو و گونه های دیگری که پیوند آنها مشکل می باشد، می توان به طور مستقیم فقط نواحی محل پیوند را گرم کرد. دور محل پیوند یک باکس باریک که تا دمای C°۲۷ گرم شده است کشیده و آنرا می پوشانند. باید توک پیوندک در شرایط خنک و ریشه در شرایط خنک و مرطوب قرار گیرند. پس از ۴-۳ هفته، وقتی که جوانه ها شروع به شکفتن کردند، باید باکس گرمایی را برداشت و گیاه را در داخل گلدان و یا هوای بیرون کشت کرد.
پایه های گردو ایرانی
۱- گردوی ایرانی: اصلی ترین پایه برای گردو خود گونه گردوی ایرانی بوده، ولی این پایه به خاکهای آهکی حساس بوده و علائم کلروز ناشی از آهن را نشان میدهد.
۲- گردوی سیاه شرقی ( J . migra): این پایه به سرما، نماتود، آرمیلاریا، فیتوفترا و گال طوقه مقاوم بوده اما به خاکهای آهکی و بیماری خط سیاه حساسیت نشان میدهد. این پایه نسبت به سایر پایه های گردو دارای خاصیت پاکوتاه کنندگی می باشد.
۳- گردوی سیاه کالیفرنیای شمالی ( J . hindsi): این پایه به پوسیدگی ریشه، شوری خاک و آب آبیاری مقاوم بوده و بدلیل مقاومت به شوری و پوسیدگی ریشه معمولی ترین پایه برای گردوی ایرانی در کالیفرنیا می باشد. این پایه به فیتوفترا، نماتود زخم ریشه و بیماری خط سیاه حساس بوده و به خاک های حاصلخیز، عمیق و عاری از این عوامل بیماری زا نیاز دارد.
۴- پارادوکس: این پایه هیبرید بین J . regia و hindsii .1. بوده و برای خاکهای ضعیف در تپه ماهورها مناسب بوده، ولی به علت حساسیت به عارضه خط (نوار) سیاه در سطح تجاری از این پایه ها استفاده چندانی نمی شود. این پایه به فیتوفتراء نماتود و فلج گیاهی مقاومت داشته و در خاکهای ضعیف رشد بهتری نسبت به J. hindsti دارد.
لازم به ذکر است که ازدیاد پکان (Carya ilinoiensis) شبیه گردو بوده، اما معمولا گیرایی پیوند پکان بهتر می باشد. ریشه زایی قلمههای پکان سخت بوده، لذا از پایه های بذری این گیاه برای ازدیاد آن استفاده می کنند. نهال های بذری یک گونه از هیکوری بنام هیکوری آبی یا پکان تلخ ( Carya aquatic) به عنوان پایه برای پکان در خاک های مرطوب بکار می روند، ولی درختان پکان پیوند شده روی این پایه ها میوه های کوچکتری نسبت به درختان پیوند شده روی پایه خود پکان دارند.
بیشتر در پیوند میوه های هسته دار
